Θεραπευτική προσέγγιση
Η αντιμετώπιση της περιφερικής αρτηριακής νόσου επιτυγχάνεται με συντηρητικά μέσα(ρύθμιση παραγόντων κινδύνου, άσκηση, φαρμακευτική αγωγή) και χειρουργικές μεθόδους (κλασικές-ενδαγγειακές).
Προσδιορισμός παραγόντων κινδύνου και αντιμετώπιση τους – είναι σημαντικό να γίνει ο προσδιορισμός των παραγόντων κινδύνου και εν συνεχεία η αντιμετώπιση τους. Έτσι οι παράγοντες κινδύνου είναι το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία, η ομοκυστειναιμία, το ινιδογόνο, υπερπηκτικές καταστάσεις, αλκοόλ και άλλοι. Πρέπει να γίνετε αντιμετώπιση του κάθε παράγοντα ξεχωριστά. Σε ότι αφορά το κάπνισμα υπάρχουν ειδικά προγράμματα αντικαταστάτες νικοτίνης. Το λιπιδικό προφίλ διορθώνετε με στατίνες (έχουν δράση αντιοξειδωτική, αντιθρομβωτική, αντιλιπιδαιμίκη, βελτιώνουν την λειτουργία του ενδοθήλιου, σταθεροποιούν την πλάκας), εκλεκτικούς αναστολείς απορρόφησης χοληστερόλης στο εντερο, ρητίνες ανταλλαγής ιόντων δρουν στο έντερο και οι φιβράτες. Η ομοκυστειναιμία διορθώνετε με βιταμίνες Β και φολικό οξύ.
Άσκηση – μέρος της αρχικής θεραπείας για όλους τους ασθενείς με ΠΑΝ αποτελεί η άσκηση υπό επίβλεψη. Στα πιο αποτελεσματικά προγράμματα χρησιμοποιείται μια επαναλαμβανόμενη άσκηση ή ο κυλιόμενος τάπητας με επαρκή ένταση ώστε να επέλθει χωλότητα. Μετά το πέρας της συνεδρίας διάρκειας 30-60 λεπτών ακολουθεί ανάπαυση. Οι συνεδρίες άσκησης τυπικά διεξάγονται τρεις φορές τη βδομάδα για τρεις μήνες.
Φαρμακευτική αγωγή – τα φάρμακα που συνήθως χορηγούνται είναι τα περιφερικά αγγειοδιασταλτικά (ρεολογικά) όπως η σιλοσταζόλη, η πεντοξυφιλίνη και η ναφτιτρουροντίνη. Βασικό ρόλο στην θεραπεία της περιφερικής αγγειοπάθειας παίζουν τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα οι προστανγλανδίνες και αλλα.
Ενδείξεις χειρουργείου για περιφερική αγγειοπάθεια – ενδείξεις για χειρουργική αντιμετώπιση αποτελούν η κρίσιμη ισχαιμία, το άλγος ηρεμίας, νέοι ασθενείς με διαλείπουσα χωλότητα που δεν ανταποκρίνεται σε συντηρητικά μέσα, οξεία ισχαιμία-θρόμβωση αρτηρίας, αορτολαγόνιος νόσος, το σύνδρομο Leriche (διαλείπουσα χωλότητα κάτω άκρων, ανικανότητα και απουσία μηριαίων σφύξεων). Βάση των βλαβών και της γενικής κατάστασης του ασθενούς, η θεραπεία μπορεί να είναι είτε ενδαγγειακή είτε με ανοιχτό χειρουργείο.
